สิ่งที่ผมสังเกตุเห็นใน 2 นัดที่ผ่านมา ผมคิดว่าเราสูญเสียสไตล์การเล่นที่ได้ปลุกปั้นมาตั้งแต่ พี่โก้ เริ่มรับงานคุมทีมใหม่ๆ มันคือ สไตล์การต่อบอล ทำชิ่ง เล่นบอล กับพื้น หรือ ติ๊กๆต๊อก ในแบบเมืองไทย
อาจเป็นเพราะความคาดหวัง ในผลการแข่งขันมากเกินไป ดูเหมือนว่าพี่ซิโก้จะปรับเปลี่ยนแท็กติก มีลูกครอส ลูกโยนยาว มากขึ้น ซึ่งผมเห็นว่า มันไม่เข้ากับสรีระ ของนักเตะไทยมากนัก ถึงเราจะมีเจ้า ปีโป้ อยู่ในทีมก็ตาม การเล่นบอลโยนยาว ทั้งที่ๆ ทีมของเรามีผู้เล่นตัวเล็กนั้นไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย จะเห็นว่าในเกมที่พบกับซาอุ เราไม่ได้เปรียบจากการเล่นลูกกลางอากาศเลย โยนๆก็โดนเขาโหม่งกลับ แต่กลับกัน ซาอุ กลับว่างแท็กติก มาได้อย่างถูกต้อง พวกเขาจี้ถูกจุด โดยใช้จุดแข็งของตัวเอง คือ รูปร่างที่ได้เปรียบ การยกบอลข้ามกองหลัง สามารถทำได้บ่อยครั้ง สร้างความได้เปรียบให้กับทีม จนนำไปสู่ประตูขึ้นนำ
ถามว่า ถ้าจะเปรียบเทียบคุณภาพของทีมชาติไทย กับ ทีม เกาหลี ญี่ปุ่น หรือ ออสเตเรีย เราเองยังคงห่างกับทีมเหล่านั้นอยู่มาก แต่ถ้าเป็นทีมในโซนตะวันออกกลาง อาหรับ ผมคิดว่า เรามีความใกล้เคียงสูสี พอสู้กับพวกเขาได้ สิ่งที่เราต้องปรับปรุง คือ ความละเอียด และ สมาธิ ในการเล่นมากกว่า ที่สำคัญคือ เราต้องไม่หลงเกมของตัวเอง ต้องเชื่อมั่นในสไตล์ การเล่นของตัวเอง ไม่ปรับไปเปลี่ยนมาบ่อยๆ ต้องพยายามนำจุดแข็งที่เรามี มาใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด อย่างที่เราเคยทำได้มาแล้ว
การเข้าทำ ด้วยการผ่านบอล ถึง 22 ครั้ง ถือเป็นสิ่งที่เราควรจะนำมาเป็นหลักในการเล่น ถึงแม้ว่า บางครั้งมันจะมีปัจจัย หลายๆอย่างเข้ามาเกี่ยวข้อง แต่เราก็ไม่ควรทิ้งรูปแบบการเล่นของตัวเองไป
หากเรายังคงต้องการฝันไกล ไปบอลโลก สิ่งที่แรกที่เราต้องมี คือ ความเชื่อ เชื่อว่าเราทำได้ เชื่อในรูปแบบ เชื่อในหนทางของตัวเอง อย่าถอดใจ อย่าล้มเลิกกลางทาง แล้ววันหนึ่ง
"ความฝันมันจะกลายเป็นจริง"
#ขอบคุณที่ติดตาม
#Pairoj13
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น